Më 18 maj, Suedia dhe Finlanda njoftuan se do të bëjnë aplikimet zyrtare për anëtarësim në NATO.
Turqia kundërshton anëtarësimin e dy vendeve për shkak të mbështetjes së tyre për organizatat terroriste.
Pra, si funksionon procesi i anëtarësimit në NATO? A mund të anëtarësohen Suedia dhe Finlanda në NATO nëse Turqia nuk e lejon? Këtu janë të gjitha detajet kurioze rreth proceseve të anëtarësimit në NATO, shkruan Kosova Post.
Anëtarësimi në NATO, të cilat Suedia dhe Finlanda duan t’i bashkohen, normalisht kërkon një proces të gjatë. Në mënyrë që NATO të pranojë anëtarë të rinj, duke përfshirë Bosnjën dhe Hercegovinën, Gjeorgjinë dhe Ukrainën, duhet të plotësohen kushte të ndryshme dhe të kryhen proceset ligjore. NATO u themelua nga 12 vende në vitin 1949, pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore. Këto vende ishin SHBA, Britania e Madhe, Kanadaja, Franca, Italia, Holanda, Norvegjia, Portugalia, Luksemburgu, Islanda, Danimarka dhe Belgjika. Në 73 vitet që kanë kaluar, numri i anëtarëve u rrit nga 12 në 30 me 8 valë zgjerimi.
Greqia pothuajse e tërhoqi zvarrë anëtarin e fundit Maqedoninë e Veriut!
Anëtarësimi i Maqedonisë së Veriut u bë i mundur pasi u zgjidh mosmarrëveshja shumëvjeçare e emrit me Greqinë.
Turqia dhe Greqia u bënë anëtarë të rinj të NATO-s në vitin 1952.
Në vitin 1955, e njohur atëherë si Gjermania Federale, në vitin 1982 Spanja iu bashkua aleancës. Me pranimin e Republikës Çeke, Hungarisë dhe Polonisë në vitin 1999, numri i anëtarëve u rrit në 19.
Në vitin 2004 Bullgaria, Letonia, Lituania, Estonia, Rumania, Sllovakia dhe Sllovenia u bashkuan me NATO-n.
Shqipëria dhe Kroacia u bënë anëtare të NATO-s në vitin 2009 kurse Mali i Zi në 2017 dhe më në fund Maqedonia e Veriut në 2020.
- Në hapin e parë, ekspertët e NATO-s dhe përfaqësuesit e vendit të ftuar mblidhen në Bruksel dhe zhvillojnë bisedime. Në këto takime diskutohet nëse vendi i ftuar përmbush kërkesat politike, ligjore dhe ushtarake të NATO-s dhe nëse mund të përmbushë detyrimet ekonomike, ushtarake, ligjore, politike dhe inteligjente të anëtarësimit në NATO. Sipas këtyre negociatave, përcaktohet nëse vendi i ftuar do të reformojë për të përmbushur kushtet dhe standardet e NATO-s.
- Në hapin e dytë, vendi i ftuar i dërgon një letër zyrtare qëllimit Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s dhe deklaron se pranon detyrimet dhe angazhimet e anëtarësimit në NATO. Nëse do të bëhen reforma, në këtë shkresë thuhet edhe kalendari i reformave.
- Në hapin e tretë, NATO përgatit protokolle shtesë të pranimit në Traktatin e Uashingtonit. Kështu, marrëveshja themeluese e aleancës është, në një farë kuptimi, e përditësuar. Këto protokolle duhet nënshkruar nga vendet e NATO-s.
- Në fazën e katërt, protokollet duhet të ratifikohen nga vendet anëtare të NATO-s në përputhje me ligjet dhe procedurat e tyre kombëtare. Procesi i miratimit ndryshon nga vendi në vend. Për shembull, dy të tretat e votave të Senatit kërkohet për miratim në NATO, ndërsa votimi zyrtar në parlament nuk kërkohet në MB.
- Në hapin e pestë, të gjitha shtetet anëtare, pasi kanë përfunduar proceset e tyre të ratifikimit, bëjnë njoftimin se kanë pranuar protokollet që parashikojnë aderimin e anëtarit të ri në NATO.
- Kur të gjitha këto faza të përfundojnë në hapin e gjashtë, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s fton anëtarin e ri të bashkohet me aleancën.
- Së shtati dhe së fundi, anëtari i ri përfundon procesin e tij ligjor kombëtar dhe dorëzon dokumentin e tij të anëtarësimit, dhe bëhen anëtare të NATO-s.
